Smutek jest nieodłącznym elementem naszego życia emocjonalnego. Wraz z radością, strachem i złością tworzy jego podstawę, jego trzon. Bardzo często smutek traktowany jest przez nas, jak nieproszony gość. Media nakręcają przymus bycia szczęśliwym i radosnym - jeśli nie spełniasz takich standardów to znaczy, że coś jest z Tobą nie tak...
Wmawiają nam, że nikt nie lubi "smutasów" - jeśli chcesz być w towarzystwie,
nie możesz okazywać smutku...
Smutek jest emocją, która "ciągnie" nas w dół...
Ciało pochylone do przodu - zapadnięta klatka piersiowa, opuszczone ramiona i głowa, opadnięte kąciki ust. Powoduje, że "cofamy się" do wewnątrz, zamykamy się w sobie. Mamy poczucie, jakby "uchodziło z nas" powietrze. Organizm przestawia się na tryb oszczędzania energii, stajemy się apatyczni i odrętwiali. Symptomy smutku są zatem mało przyjemne. Nie mniej jednak to właśnie smutek, może być dla nas bardzo cenną informacją, o tym, że coś jest lub było dla nas ważne. Smutek pojawia się w naszym życiu najczęściej wtedy, kiedy doświadczymy straty, np. rozpad związku, utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, przejście na emeryturę itd.
Może pojawić się również wówczas, gdy mamy niezaspokojoną jakąś potrzebę.
Smutek jest ważny i potrzebny, nie da się przed nim uciec ani przed nim uchronić...
Warto zatem oswoić smutek i nauczyć się przeżywać tą piękną emocję świadomie.
Czasami nie dopuszczamy do siebie smutku w obawie,
że nami zawładnie...
Tymczasem emocje, w tym również smutek, mają charakter przejściowy. Smutek odpływa i przypływa. Jego nasilenie zwiększa się lub obniża, pod wpływem naszych działań, relacji z ludźmi, pory dnia oraz wielu innych czynników sytuacyjnych. Strategia odraczania smutku na krótką metę może być pomocna. Na dłuższą metę, będzie jedynie pogarszać sytuację. Wzbierający smutek będzie bowiem napierał, na zbudowaną przez nas na prędce tamę. Pewnie nigdy nie będzie dobrego momentu na smutek, smuć się zatem na bieżąco,
nie odkładaj smutku na później!